Legendarne festiwale rockowe. Część 4. Denver Pop Festival.

Denver Pop Festival odbył się w czasie narastającej fali niezadowolenia jaka ogarniała Amerykę. Fala rozruchów wywołanych przez młodych ludzi w Ameryce, powszechne korzystanie z LSD, wzrost popularności muzyki rockowej i antywojennych nastrojów rozbił się nad Denver tak jak nad resztą całego narodu amerykańskiego. W dniach 29-30 maja, na miesiąc przed festiwalem, członkowie stowarzyszenia "Duchownych i Świeckich w trosce o Wietnam" zebrali się w centrum Denver na schodach  Federalnego Domu Celnego i spędzili tam dziewiętnaście godzin czytając nazwy 33.000 Amerykanów którzy zginęli do tej pory na wojnie w Wietnamie. Wydarzenia, które wydarzyły się na "Denver Pop Festival" nie można oddzielić od tego kontekstu i od wydarzeń które w tym czasie ogarniały Amerykę.

Ten festiwal przeszedł do historii jako jeden z najbardziej brutalnych i pierwszych tego typu wydarzeń które zapoczątkowały taką serię.  Czyżby walne bitwy pomiędzy policją a „długowłosymi” miały stać się normą? Przykro opisywać wydarzenie muzyczne...
które zamiast stać się świętem muzycznym zostało zapamiętane i przyćmione przez zamieszki. Nie chciałbym koncentrować się na wydarzeniach politycznych, czy walkach sił policyjnych z uczestnikami a bardziej skoncentrować się na aspektach artystycznych, niestety jednak kilku faktów nie można pominąć.

Denver Pop Festival odbył się w dniach 27-28-29 czerwca 1969 roku. Wydarzenie to zorganizowano na stadionie miejskim Mile High Stadium a głównym pomysłodawcą i promotorem był Barry Fey. Festiwal ten był w dużej mierze w cieniu Woodstock który odbył się dwa miesiące później. Oczekiwania dotyczącego festiwalu były duże i miał on także pełne poparcie lokalnych władz miasta.  Sam fakt że był on  powszechnie nazywany "First Annual" (pierwszym tegorocznym festiwalem) Pop Festival dodatkowo mobilizowało osoby odpowiedzialne za organizację.

Urzędnicy z Denver rzeczywiście współpracowali w niezwykłym stopniu z Barrym Feyem w  przygotowaniach do zbliżającego się trzydniowego festiwalu, na który przewidywano duży napływ młodych ludzi z poza miasta. Miasto przewidziało campingi w West Sixth Avenue i Federal Boulevard, w pobliżu stacji metra. Koalicja miast zorganizowała ciężarówki z wodą i toalety przenośne. Z campingu nawet został zorganizowany transport na miejsce festiwalu w centrum miasta przy Mile High Stadium.

W szczytowym momencie festiwalu szacuje się że wzięło udział około 50.000 uczestników.

Jimi Hendrix

Ceny biletów wynosiły odpowiednio  6 dolarów za dzień lub 15 dolarów na wszystkie trzy dni (piątek, sobota, niedziela). W niedzielę wszystkie możliwe bilety zostały sprzedane.

Na trzydniowym festiwalu przewidziano występ około 15 wykonawców. Jimi Hendrix to oczywiście największa gwiazda. Wystąpił on w trzecim, ostatnim dniu festiwalu. Przewidziano również koncerty Creedence Clearwater Revival, Three Dog Night, Joe Cocker, Poco, Iron Butterfly, Willie Mae, "Big Mama" Thornton, Taj Mahal, Johnny Winter i  The Mothers Of Invention. Zaplanowano również występ lokalnego blues-rockowego zespołu Zephyr z młodym gitarzystą Tommy Bolinem, grającym później w takich kapelach jak The James Gang oraz Deep Purple. 

„Big Mama” Thornton, amerykańska wokalistka i kompozytorka bluesowa otworzyła koncert w piątek wieczorem, następnie grali The Flock,  chicagowska jazz-rockowa grupa w składzie z wirtuozem elektrycznych skrzypiec Jerrym Goodmanem, znanym nam później z gry w Mahavishnu Orchestra. Następnie wystąpili Three Dog Night, Frank Zappa and the Mothers of Invention i Iron Butterfly.

Przez większą część festiwalu zbierał  się dość liczny tłum ludzi poza bramami wejściowymi na stadion, protestujących przeciwko konieczności płacenia.

Wszystko zmieniło się jednak w sobotę wieczorem. Koncert miał się rozpocząć o 18:30. Fanów z biletami wpuszczono o 17.30. Tłum protestantów bez biletów zgromadzony pod stadionem zaczął napierać na bramę wejściową, przyjechały dodatkowe siły policji, to jednak tylko wywołało dodatkową agresję, leciał grad butelek i kamieni. Niektórym udało się sforsować zabezpieczenia i dostali się na stadion.

Kiedy jeden z policjantów został trafiony butelką użyto gazu łzawiącego który skierowano w tłum, jednak pojemniki zostały z powrotem odrzucone. Cała historia tak niestety nieszczęśliwie się ułożyła że wiatr skierował owe opary gazu do wnętrza stadionu, wywołując tym samy duże zamieszanie wśród widzów którzy byli właśnie w czasie oglądania występu Johnny Wintera. Wszystko to wywołało panikę i Barry Fey pod naciskiem szefa Policji w Denver zdecydował się otworzyć bramy stadionu.

Barry nie był zadowolony z biegu wydarzeń, mając uzasadnione pretensje do policji która nie utrzymała kontroli na tymi wydarzeniami. Teraz ten precedens mógł się powtórzyć w niedzielę wieczór, brak zdecydowanych działań spowodował że tłum ludzi gromadzących się pod bramą mógł czuć się stroną wygraną w tych zamieszkach i następnego dnia również wysuwać żądania, aby wejście było za darmo.

Zephyr

Tym razem policja, czując się poniżona  przez grupę studentów i długowłosych maniaków poprzedniej nocy, była zdeterminowana i odwet wisiał w powietrzu. Policja z psami otoczyły stadion, został zwerbowany dodatkowy pluton policjantów i dodatkowy specjalistyczny sprzęt z pompami gazu łzawiącego, czyli nawiasem mówiąc wszystko to co jest potrzebne do dobrej nocnej zabawy z rock and rollem , eh brak słów!!!
To jednak dodatkowo prowokowało zgromadzony tłum, rzucano  czymkolwiek, kto co miał pod ręką. Odbyła się walna bitwa, było sporo aresztowanych. Jak zwykle w takich sytuacjach pada pytanie o to kto był winny tym zamieszkom? Przemoc szerzy się na wszystkie strony. Oczywiście nie było łatwo odpowiedzieć na to pytanie, z pewnością wina leżała po obu stronach.

Wydaje się, że przemoc była częściowo spowodowana przez nawoływania radykalnych działaczy wśród których znajdował się Amerykański Front Wyzwolenia, kolektyw młodych socjalistów, radykalnego duchowieństwa, studentów z hasłami społeczeństwa demokratycznego i antywojennych demonstrantów którzy dostali zezwolenie od władz Denver na serię protestów i demonstracji w City Park które zakończone zostały czwartego lipca przemarszem przez centrum miasta.
Przywódcy Amerykańskiego Frontu Wyzwolenia chcieli włączyć widzów do swoich szeregów. Jest to zapewne  jeden z pierwszych przypadków  upolitycznienia wydarzenia kulturalnego.

Cały festiwal był katastrofą i władze miasta zdawały sobie z tego sprawę. Padały hasła zaniechania w przyszłości organizacji tego typu wydarzeń na stadionach, argumentując to ostatnimi wydarzeniami oraz trudnościami w kontrolowaniu przebiegu wydarzeń na tego typu obiektach.

Jednak pomysł organizowania festiwali na stadionach na szczęście nie umarł i odrodził się w latach 70-tych, rozrastając się do większych rozmiarów. Policja jednak oraz wszelkie siły bezpieczeństwa były już bardziej wyczulone i bardziej ukierunkowane pod kątem sposobu kontroli tego typu imprez.

Z perspektywy czasu łatwo zobaczyć dlaczego władze miasta obawiały się tych zamieszek i użyły siły. Wszystko to wyglądało dla niektórych ludzi jak rewolucja. Na szczęście większość z przybyłych uczestników było zwykłymi fanami nastawionymi na dobry spektakl oraz spędzenie tych trzech dni na słuchaniu dobrej porcji muzyki. 

Pomimo że na festiwalu grał Jimi Hendrix jako największa gwiazda, jest też również dostępny bardzo dobry bootleg z tego występu, tym bardziej wartościowy że jest to ostatni występ zespołu The Jimi Hendrix Experience (został rozwiązany po występie w Denver, choć w 1970 roku nastąpiła kilkumiesięczna reaktywacja zespołu, zmienił się basista, Noela Reddinga zastąpił Billy Cox), to muzyka ta z pewnością musiała być trudna do słuchania, no bo przecież jaka z tego przyjemność, kiedy oczy wielu ludzi były atakowane strumieniami gazu łzawiącego! 

Lista wykonawców:

27 czerwca

• Big Mama Thornton
• The Flock
• Three Dog Night
• Frank Zappa and the Mothers of Invention

1. Hungry Freaks Daddy
2. Downtown Talent Scout (long version, called "The Heat's Out Every Night")
3. The String Quartet
4. Some Ballet Music
5. Zappa conducts the audience

• Iron Butterfly

 28 czerwca

• Aeorta
• Zephyr (with Tommy Bolin)
• Poco
• Johnny Winter

1. Rollin' & Tumblin'
2. Help Me
3. Leland Mississippi
4. Going Down Slow
5. Mean Town Blues
6. I'm Not Sure
7. It's My Own Fault

• Tim Buckley

1. Dolphins
2. Gypsy Woman
3. Buzzin' Fly
4. The Train

• Creedence Clearwater Revival

29 czerwca

• Aum
• Zephyr
• Rev. Cleophus Robinson
• Joe Cocker
• Three Dog Night
• The Jimi Hendrix Experience (ostatni występ)

1. Tax Free
2. Hear My Train A Comin'
3. Fire
4. Spanish Castle Magic
5. Red House
6. Foxy Lady
7. Star Spangled Banner
8. Purple Haze
9. Voodoo Child

Bibliografia:

http://djteesupdate.blogspot.com/2008/08/history-of-festivals-6-denver-pop.html
http://www.philbrodieband.com/muso-denver.htm
http://rocksolidmusicmag.blogspot.com/2009/06/history-of-rock-festivals.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Denver_Pop_Festival
http://www.bobwyman.com/hendrix.html