Pomimo że ich kariera muzyczna trwała krótko, bo zaledwie 5 lat, od 1968 do 1973 roku, to grupa Free znalazła swoje miejsce i pozostawiła głęboki ślad w historii rocka, będąc również inspiracją dla wielu innych grup muzycznych. Byli prekursorami hard bluesa, mocnego i melodyjnego, którego wcześniej scena muzyczna w takiej postaci jeszcze nie słyszała. Większość zapewne kojarzy grupę za sprawą wspomnianego już ich wielkiego hitu „All Right Now” pochodzącego z albumu „Fire and Water” z 1970 roku, który okazał się w porównaniu z dwoma poprzednimi krążkami („Tons of Sobs” i “Free”) przełomowym. Krążek dotarł w Wielkiej Brytanii do drugiej pozycji zestawień bestsellerów i okazał się najlepiej sprzedającym się albumem w karierze Brytyjczyków.
Free razem z Cream i Led Zeppelin byli jedną z bardziej wpływowych grup końca lat 60-tych brytyjskiego boomu na blues-rock. Grupę tworzyło czterech znakomitych muzyków: wokalista zespołu Paul Rodgers obdarzony wysokimi umiejętnościami wokalnymi i charakterystyczną brudną barwą głosu, znany również z enigmatycznego wizerunku, na który składał się, zakładany zawsze na występy, czarny strój i skórzane spodnie dzwony (po rozpadzie Free założył razem z Simonem Kirkem własną kapelę Bad Company, która według fanów i krytyków przyniosła mu jeszcze większą sławę i uznanie); gitarzysta Paul Kossoff, enfant terrible rocka, nieposłuszne i lekkomyślne „dziecko” kultury hippisowskiej, który zadziwiał swoimi talentami instrumentalnymi, i „dołował” nieodpowiedzialnym zachowaniem jako człowiek i mimo że przeżył tylko 25 lat, nie odszedł w zapomnienie, doceniono go także w czasach współczesnych sadowiąc go w miesięczniku „Rolling Stone” na 51 miejscu najlepszych gitarzystów wszechczasów; dalej mamy znakomitego gitarzystę basowego Andy Frasera, najmłodszego w zespole mającego zaledwie 16 lat ale który już w wieku 15 lat zaczął grać u boku samego Johna Mayalla w zespole The Bluesbreakers, był jednocześnie postacią która przyczyniła się do docenienia gitary basowej na scenie brytyjskiej (w tym czasie w USA wartość tego instrumentu została już doceniona dzięki takim zespołom jak The Allman Brothers Band i Grateful Dead); i wreszcie ostatni z czwórki perkusista Simon Kirke, prawdziwy maniak różnego rodzaju bębnów, obijający jako dzieciak w domu wszystko, w co się dało uderzyć, za zarobione pieniądze kupił pierwszy zestaw perkusyjny, który wykorzystywał na domowych dyskotekach, gdy odtwarzał piosenki z gramofonu, grając równolegle partie perkusji. Był współzałożycielem Bad Company, później grał m.in. z Johnem Wettonem, oraz w grupie Johna Deacona, basisty Queen.
Prace nad albumem „Fire and Water” rozpoczęły się na początku 1970 roku i potrwały do czerwca - miały miejsce w londyńskich studiach Trident i Island. Wspomniany już ich wielki hit „All Right Now” został napisany przez Andy'ego Frasera (muzyka) i Paula Rodgersa (słowa). - "All Right Now" powstało po fatalnym występie grupy w Durham w Anglii - wspominali artyści. - Fraser napisał kompozycję śpiewając ciągle All right now... Usiadł w garderobie i po prostu napisał ją. Nie zajęło mu to więcej niż dziesięć minut. Realizacją dźwięku zajęli się członkowie zespołu oraz Jon Kelly.
Album otwiera tytułowy „Fire and Water” i już na wstępie mamy wspaniały i mocny kawałek w rytmie synkopowym i lekko psychodelicznym, gdzie możemy od razu docenić szczególne i charakterystyczne dźwięki gitary Paula Kossoffa który rzec by można miota w nas przyszywającymi dźwiękami swojej gitary, całość zaś jest dobrze podtrzymywana przez świetną sekcję rytmiczną.
W następnym utworze zmieniamy nastrój to „Oh I Wept", pierwsza ballada na płycie, melodyjna i porywająca ze świetnym wokalem Paula Rodgersa który dopiero co zademonstrował nam swoją wyrazistą barwę głosu na poprzednim kawałku, tu natomiast pokazuje się nam od strony bardziej intymnej i melodyjnej, kontynuujemy w podobnym klimacie, następna z kolei to ballada „Remember” z wyraźną gitarą Kossoffa w porównaniu z poprzednim utworem i przede wszystkim z wyraźnym basem Frasera który prowadzi całość w kierunku rytmów przypominających southern rock w stylu The Allman Brothers Band. „Heavy Load” następny utwór można by rzecz jest bardzo nokturnowy czyli innymi słowy bardzo spokojny i zrównoważony jakby inspirowany poetyckim nastrojem ciemnej nocy, melancholijny z doskonałym wokalem Rodgersa jako głównej gwiazdy tego utworu, dalej mamy „Mr. Big” jeden z wielkich klasyków rockowych i jeden z kawałków który pozwala nam docenić kunszt basisty Frasera, ciekawa współpraca na linii bas-gitara Kossoffa na zasadzie uderzenie-odpowiedź, na zakończenie mamy znowu balladowo „Don’t Say You Love Me”, aby następnie zamknąć album wielkim finałem w postaci sławnej „All Right Now”, kawałek symbolizujący Free i jednocześnie nie będąc przesadnym w tym stwierdzeniu hymn narodowy klasycznego rocka, świetna solówka Kossoffa, rytmy synkopowe, proste, głęboko zakorzenione, dramatyczne, które tak głęboko zapadają w pamięć że trudno się potem otrząsnąć, posłuchajcie, zobaczycie!!!
W 1981 roku Alexis Korner tak wspominał zespół Free: ''Cóż, zawsze zakładałem, że jeśli zespół jest dobry i ma trochę szczęścia, przebije się bez względu na wszystko. Free zaś byli bardzo dobrym zespołem! Działo się tak, ponieważ Free byli na scenie totalnie żywym zespołem. Kochali grać, a zawsze kiedy tak jest, widać to gołym okiem - tak jak miało to miejsce również i w ich przypadku.'' Posłuchajmy zatem tego żywego i pełnego ekspresji zespołu w ich wielkim przeboju „All Right Now”.
Bibliografia:
http://muzyka.wp.pl/rid,53522,title,Fire-And-Water,plyta.html?ticaid=1f3ba
http://bonito.pl/k-90182362-free-heavy-load#nclid=715f45c390fb7290f183a0791e646138
www.debaser.it
http://www.debaser.it/recensionidb/ID_9813/Free_Fire_And_Water.htm (Duane)
http://www.debaser.it/recensionidb/ID_9870/Free_Fire_And_Water.htm (charley)
http://www.metalmundus.pl/articles.php?article_id=3558
pl.wikipedia.org/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz